Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Spotkanie Słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku

4. listopada 2010 r. w Filii nr 10 WiMBP przy ul. Podchorążych 1 odbyło się drugie w roku akademickim 2010/2011 spotkanie Słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Tematem spotkania była twórczość izraelskich pisarzy – Miram Akavii i Amosa Oza.

Pani Małgorzata Chlebowska zaprezentowała twórczość i osobę Miriam Akavii. Opowiedziała o swoim spotkaniu z pisarką w Krakowie, podczas Festiwalu Kultury Żydowskiej.

Miriam Akavia urodziła się w Krakowie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Podczas II wojny światowej była więźniem krakowskiego getta, obozu w Płaszowie, Auschwitz-Birkenau oraz Bergen-Belsen. Po wojnie przedostała się przez Szwecję do Izraela. Studiowała literaturę i historię na Uniwersytecie w Tel Awiwie.

Miriam Akavia nie wspominała o swoich przeżyciach wojennych przez prawie 30 lat. Jak sama mówi, Żydzi, którzy ocaleli z holocaustu, zawsze milczeli. Pierwsze opowiadanie "Jesień młodości"  stało się początkiem kariery literackiej pisarki, jakby narodziła się na nowo. Od tego czasu napisała kilka powieści i zbiorów opowiadań. Przetłumaczono je na wiele języków, włącznie z polskim. Najbardziej znaczącą jej książką jest "Winnica" - rodzinna saga, której tytuł, oznaczający "winne pole", jest dosłownym tłumaczeniem nazwiska Weinfeld. W "Winnicy"  pojawiają się nie tylko Weinfeldowie, ale i rodzina jej matki - Karmelowie. Byli to pobożni Żydzi, którzy nigdy, aż do tragicznej śmierci, nie opuścili Kazimierza. Mieszkali przy ulicy Meiselsa i dziś, gdy pisarka przyjeżdża do Krakowa i odwiedza Centrum Kultury Żydowskiej znajdujące się właśnie na tej ulicy, jej wzrok ze wzruszeniem ogarnia niewysokie kamieniczki, w których mieszkali niegdyś jej dziadkowie, matka, ciotki, wujowie, kuzynostwo...

Jako przewodnicząca Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej organizuje spotkania młodzieży obu krajów, ponadto prowadzi walkę ze stereotypami, dzielącymi Polaków i Żydów. Jest tłumaczką literatury polskiej na hebrajski i hebrajskiej na polski. W 1978 otrzymała Nagrodę Yad Vashem. Jest także laureatką wielu innych wyróżnień w Polsce, Izraelu i Niemczech.

Zaprezentowano również sylwetkę Amosa Oza, tworzącego w języku hebrajskim, uznanego za najwybitniejszego żyjącego pisarza izraelskiego. Amos Oz urodził się w Izraelu w rodzinie imigrantów z Polski i Rosji. Szkołę średnią ukończył w kibucu, Pracował na polu przy zbiorze bawełny, później studiował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Powrócił znów do kibucu, gdzie przez ponad dwadzieścia lat uczył, pracował na polu i pisał. Brał udział w walkach na froncie synajskim i na Wzgórzach Golan. Obecnie jest profesorem literatury hebrajskiej uniwersytetu w Beer-Sheva i działaczem ruchu "Pokój Teraz".

Publikował wiele artykułów i esejów dotyczących konfliktu arabsko-izraelskiego, wzywając do kompromisu między Izraelem a Palestyńczykami, który pozwalałby na utworzenie państwa palestyńskiego.

Oz jest autorem wielu powieści oraz zbiorów nowel i szkiców o tematyce polityczno-społeczno-literackiej. Uznanie i rozgłos przyniosły mu powieści Mój Michał i Czarna Skrzynka, która otrzymała jedną z czołowych francuskich nagród literackich - oraz Poznać kobietę, która stała się bestsellerem w Anglii i Ameryce. W 1991 roku ukazała się jego powieść Nie nazywaj tego nocą.

Pod koniec spotkania zaprezentowano interesującą rozmowę Krzysztofa Cieślika z pisarzem zamieszczoną na portalu Polityka.pl. Amos Oz snuje refleksje na temat przyszłości Izraela, posko-izraelskich stosunków i historii. Przedstawia swoją opinię na temat podobieństw w charakterze narodowym Polaków i Izraelitów:
Istnieją pomiędzy nami pewne podobieństwa. Po pierwsze - obydwa narody mają tragiczną historię. Kryje się w tym także pewien element litości wobec siebie i wyższości moralnej, przekonania o własnej prawości. Obie nacje mają także pewne poczucie winy, ale i inklinacje do obwiniania innych o nasze błędy.