Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

ZAKOŃCZENIE SPOTKAŃ UTW W ROKU AKADEMICKIM 2013/2014 w Filii nr 10 – relacja

ZAKOŃCZENIE SPOTKAŃ UTW W ROKU AKADEMICKIM 2013/2014 – Filia nr 10 

29 maja 2014 r. w Filii nr 10 Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Rzeszowie miało miejsce ostatnie przed przerwą wakacyjną spotkanie członków Klubu Ciekawej Książki, działającego przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku w Rzeszowie. Pani Małgorzata Chlebowska, przewodnicząca KCK i jednocześnie moderator Dyskusyjnego Klubu Książki działającego w Filii nr 10, otrzymała od Dyrektor WiMBP w Rzeszowie, Barbary Chmury, podziękowanie za współpracę z biblioteką.

Na ostatnim spotkaniu DKK dyskutowano o książce Helgi Weissovej. 

oprac. Jolanta Jędryka 

Helga Weissova „Dziennik Helgi”

Podtytuł tej książki: „Świadectwo dziewczynki o życiu w obozach koncentracyjnych” – oddaje całą jej treść. Jest to autentyczna, na bieżąco pisana, relacja 8-letniej dziewczynki z pobytu w obozie w Terezinie podczas II wojny światowej. Można w niej wyróżnić trzy części, z których ostatnia jest wywiadem z dojrzałą już autorką. Tekst uzupełniają obrazki i rysunki powstałe ręką dziecka w obozie, a opublikowane dopiero w 1990 r. Książka od razu rodzi skojarzenia z „Dziennikiem Anny Frank”, z tym, że Annie Frank nie udało się przeżyć wojny, a Heldze – tak. I to najbardziej jest zaskakujące, gdyż obóz w Terezinie przeżyło tylko 100 dzieci. Był to specyficzny obóz, założony przez hitlerowców w Czechosłowacji, głównie jako getto dla Żydów czeskich, słowackich, węgierskich oraz innych nacji, który zarazem miał być świadectwem humanitarnego traktowania więźniów przed Czerwonym Krzyżem, co oczywiście było tylko grą pozorów. Bohaterka relacjonuje rzeczywistość tak, jak widzi i odbiera ją dziecko, czyli cała okrutność sytuacji do niej w pełni wtedy nie dociera, gdyż mogła być razem z matką, chodzić do szkoły, brać lekcje muzyki, rysować. Jednak jako osoba nad wiek inteligentna, z którą ojciec prowadził poważne rozmowy o życiu, polityce, intuicyjne czuła grozę i tragizm sytuacji. Sama jej też doświadczyła szczególnie w ostatnich dniach przed wyzwoleniem obozu, gdy głód wyniszczał organizm i wielu skracał życie. Jej udało się przeżyć dzięki hartowi ducha, silnej psychice, której podstawą była miłość rodzinna, więź z matką i ojcem. Dzisiaj autorka jest najbardziej cenioną malarką czeską.

oprac. Ewa Wójcik

--------------------------------------------------------------------------

GALERIA