Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Lisa Genova „Sekret O'Brienów” – spotkanie DKK w Filii nr 10

Lisa Genova „Sekret O'Brienów” – spotkanie DKK w Filii nr 10

8 lutego 2018 r. na kolejnym spotkaniu w Filii nr 10 WiMBP w Rzeszowie, słuchaczki Uniwersytetu Trzeciego Wieku miały możliwość obejrzenia filmu dokumentalnego,  zrealizowanego przez krakowski oddział Telewizji Polskiej, poświęconego działalności dyskusyjnych klubów książki pt. „Republika czytających ludzi”. Po filmie omówiona została powieść „Sekret O'Brienów” autorstwa amerykańskiej pisarki Lisy Genova. Książka ta wywołuje różnorodne emocje oraz skłania do głębokich refleksji nad kruchością ludzkiego istnienia.

Jolanta Jędryka

Lisa Genowa  „SEKRET O’BRIENÓW”

Już dawno nie przeczytałam tak fascynującej książki. Jej autorka, Lisa Genova, to absolwentka Harwardu, doktor nauk medycznych specjalizująca się w neurobiologii. To wyjaśnia, dlaczego tak kompetentnie przedstawia „sekret O’Brienów”. Ten sekret to przekazywany z pokolenia na pokolenie wadliwy gen, powodujący wystąpienie pląsawicy Huntingtona. Bohatera powieści poznajemy jako zaangażowanego w swoją pracę policjanta mieszkającego w jednej z irlandzkich dzielnic Bostonu. Nieoczekiwanie ten dotychczas pełen sił mężczyzna zaczyna mieć problemy z opanowaniem dziwnych odruchowych drgawek czy napadów złości, musi też sam przed sobą przyznać, że ma coraz większe problemy z koncentracją. Po serii badań dowiaduje się, że jest chory na pląsawicę Huntingtona. To śmiertelna, nieuleczalna choroba neurogeneratywna. Joe O’Brien musi pogodzić się z koniecznością oddania broni, odznaki policyjnej, utratą prawa jazdy… Ale o wiele gorsza jest świadomość, jak bardzo jego niekontrolowane zachowania ranią żonę oraz bezradność wobec faktu, że każde z jego czwórki dzieci jest w pięćdziesięciu procentach zagrożone odziedziczeniem zmutowanego genu. Jego żona to twarda Irlandka, która płakała na niejednym pogrzebie kolegów męża, ale teraz i ona ma chwilę załamania i niewiary. Wkrótce okazuje się, że najstarszy syn i najstarsza córka mają dodatnie wyniki testu. Prawdziwą udrękę przeżywa młodsza z sióstr, Katie, wahająca się przed wykonaniem badań. Jej wizyta w przychodni to ostatnie sceny książki. Ale wtedy już wiemy, że nie jest ważne, jaki będzie wynik. Ważne jest to, że rodzina znalazła w sobie i wśród najbliższych tyle miłości, że może z nadzieją patrzeć w przyszłość. Właśnie piękny wiersz Emily Dickinson o nadziei jest kilka razy cytowany w książce:

Nadzieja jest tym upierzonym

Stworzeniem na gałązce

Duszy – co śpiewa melodie

Bez słów i nie milknące.

Do tego warte naśladowania są uparte starania Joego o utrzymanie jak najdłużej kontroli nad swoim ciałem i często powtarzane hasło: Nie daj się i walcz, które w miarę rozwoju choroby zmienia na Nie daj się i trzymaj pozycję. Z upływem czasu Joe O’Brien na nowo odtwarza sięgające dzieciństwa wspomnienie o umierającej matce i dostrzega lekcję, którą mu przekazała i której on miał udzielić swoim dzieciom – odwaga, by zmierzyć się z każdym oddechem z miłością i wdzięcznością.

Pozornie to stare prawdy o wierze, nadziei i miłości, ale warto je przypomnieć, szczególnie gdy los zsyła na nas chorobę kochanej osoby czy też nas samych. Dlatego gorąco zachęcam do lektury „Sekretu O’Brienów”, tym bardziej, że jest to książka napisana, mimo wagi tematu, z dużym humorem, a znajomość życia enklawy katolików irlandzkich w Bostonie, jak też środowiska policji, zasługują na duże uznanie. Ja sama mam zamiar przeczytać także inne książki tej autorki: „Motyl”, „Kochając syna”, „Lewa strona życia”.

Maria Suchy

 ----------------------------------------------------------

GALERIA