Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

 

„Diament” Jana Pawła Krasnodębskiego przy pierwszym zetknięciu wydaje się utworem „dziwnym”. Ale jak słowo wskazywać może dziwny, w tym przypadku okazuje się interesujący. Główny bohater – Damian, to nadwrażliwy licealista. Trudno odnaleźć mu się w życiu, nawiązać bliższe relacje z otoczeniem. Dodatkowo wziął poważnie słowa bez znaczenia i fatum, w które uwierzył nie pozwalało mu cieszyć się życiem. (Urodził się w Święto Zmarłych, a była dziewczyna powiedziała, że chciałaby „zapalić świeczki na jego grobie.”) Cały czas prześladowała go więc fobia śmierci, nieuniknionego wydarzenia, które nie pozwoli mu dożyć do 16 urodzin. Kolega poradził mu lek na kłopoty. Tym medykamentem były gry fabularne: „Jak jesteś w tym świecie (…) to nic ci nie grozi”. W grze, to Damian decydował o życiu bohatera. Władza tego typu bardzo go wciągnęła, do tego stopnia, że któregoś dnia zupełnie zatarła mu się granica pomiędzy rzeczywistością a fikcją. Damian, w końcu zrozumiał swe uzależnienie, ale stało się tak dopiero po pobycie w szpitalu psychiatrycznym.

O bohaterze i książce rozmawialiśmy, podczas majowego spotkania DKK dla młodzieży w Filii nr 5. Młodzież przyznała, że gry fabularne są bardzo popularne, a uzależnieni od gier licealiści czy gimnazjaliści istnieją nie tylko w literaturze. Potwierdzili też, że autor powieści bardzo sugestywnie i prawdziwie opisał proces wchodzenia bohatera w wirtualny świat.
Nasuwa się pytanie co robić, by młodzi rozumieli, gdzie jest granica pomiędzy rzeczywistością a fikcją?