Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

LISTOPADOWE SPOTKANIE Z ZOFIĄ NOWAKOWSKĄ w Filii nr 7 – relacja

Listopadowe spotkanie z Zofią Nowakowską –

Filia nr 7

„Listopadowe spotkanie z Zofią Nowakowską” to tytuł kolejnego spotkania, w ramach Klubu Czytelniczego dla Dorosłych Czytelników Biblioteki – „Popołudnie z Książką”. Spotkanie odbyło się 30 listopada 2015 r. w Filii nr 7 WiMBP w Rzeszowie.

Zofia Nowakowska z zawodu bibliotekarz, z zamiłowania harcerka i poetka, autorka zbioru poezji „Cztery pory roku, pory życia”, zaprosiła nas w podróż sentymentalną do krainy swojego dzieciństwa – do Podola (dzisiejsza Ukraina). Wiersze „Podróż sentymentalna” i „Pejzaż sentymentalny” nawiązują do miejsc urodzenia poetki. Urodziła się – jak sama wspomina – na Pokuciu w Kołomyi: To co było wcześniej, na ogół było lepsze niż to co jest. Człowiek był młody. Wszystko go cieszyło, a potem jest coraz mniej energii życiowej – mówiła Poetka. Im człowiek starszy tym częściej wraca do tego co było wcześniej (A. T.) – analizowała swoje odczucia czytelniczka.

W utworach Zofii Nowakowskiej dominuje opis przeżyć z codziennego życia autorki, np. w wierszu „Śmierć i życie” tematem przewodnim jest śmierć bliskiej osoby z rodziny. Poetka cytując werset umrzeć – to jeden dzień przeżyć, kończy konkluzją: życie tak szybko przemija. Kolejne utwory to „Witaj smutku” i „Ballada o psie”. Pierwszy z nich ma charakter nostalgiczny. Idąc tym kalendarzowym szlakiem: jesień, zima, wiosna, nasz Gość stwierdził: niedawno mieliśmy Święto Zmarłych, a teraz nadchodzi zima. Z różnych zimowych tematów przytoczę wiersze „Kolęda o kolędzie” i „Podzielmy się opłatkiem”.

„Odwiedziny” to już inny wiersz, zapowiadający czas wiosenny. Jest to wiersz biały. Poetka podkreśliła, że budowa tego wiersza jest inna od wszystkich, gdyż te wcześniejsze są na ogół rymowane. Swoje spostrzeżenia wyraziła także czytelniczka obecna na spotkaniu: Jest to utwór o przeżyciu osobistym, w którym dominuje optymizm i to jest godne podziwu (T. W.)

W takcie podróży do krainy poezji Autorka zaprosiła nas w świat swej młodości. Wiersze „Ech, ty maju”, „Do przyjaciela”, „Skąd ta miłość” powstały w jej młodzieńczych latach i opisują przeżycia pierwszych spotkań, rozmów, przyjaźni i pierwszej miłości. Przykładem tego typu utworu jest również „Zimowy spacer” pisany na podstawie osobistych przeżyć autorki, przeplatany opisami urokliwego Krakowa (spacer po Plantach). Jak uczucie przemija, to coś się zmienia, jest ono już inaczej pokazywane. Idzie dwoje ludzi i trudno powiedzieć, czy oni coś czują do siebie czy nie (T. W.) – analizowała jedna z czytelniczek.

W trakcie spotkania na pytanie czy trudno pisać pani wiersze, Zofia Nowakowska stwierdziła: Piszę pod wpływem wrażenia. Kiedyś motyl autentycznie usiadł mi na ręce. Ten motyl na ręce to chwila ulotna, to nasze życie. Wiersz „Jestem” napisany został pod wpływem chwili, pod wpływem wrażenia, przeżycia. A jak się coś przeżywa, to najlepiej się pisze. Piszę dla młodzieży i lubię moje koleżanki – dodała Poetka.

Utwór „Obozowa modlitwa o pogodę” ułożony jest w formie modlitwy z wezwaniem „O Panie Boże”, które przenika i pokazuje głęboką więź Piszącego z Najwyższym Stwórcą. Autorka mówiła również o harcerstwie: To zasługa mojego taty, który był związany z harcerstwem. Mając 15 lat wstąpiłam do pierwszej drużyny w Galicji we Lwowie. Ciągle byłam w klimacie harcerstwa. Mając 1,5 roku wraz z rodzicami byłam po raz pierwszy na obozie harcerskim nad Dniestrem. Byłam zahartowana od dziecka. Moje wspomnienia to były górskie rzeczki z czystą wodą, dzisiaj ta rzeka nie ma takiego uroku. O tym wszystkim mówi wiersz „Czuwaj przygodo” oraz „Siejmy ziarno przyjaźni”. W trakcie spotkania zapytano również: Czy ma Pani takie chwile, że nic nie musi? nawiązując do wiersza Wisławy Szymborskiej „Ty już nic nie musisz?” (A. T.). Odpowiadając na nie Zofia Nowakowska stwierdziła: Jak mam obowiązki i musze je spełniać. Zanim odejdę z tego świata, to musze zrobić porządki. Dopiero tak zrozumiałam, że człowiek nagromadzi tyle rzeczy, które mu nie są potrzebne, które go wiążą z tym miejscem. Trzeba się wyzbyć tych przywiązań, a będziecie mieć spokój.

Rozmawiano również o spełnieniu życiowym. Poetka analizowała swoje życie mówiąc: Czy wszystko co mogłam osiągnęłam? Nie mogę tak odpowiedzieć. Jestem spontaniczna. Na co mam ochotę to się za to biorę. A, jak mam pół godziny czasu, to sobie mogę odpocząć. O tym przypomina wiersz napisany z okazji 80-lecia urodzin Poetki (12 marca 2010 r.): „Zwierzenia starszej Pani” ze zbioru „Cztery pory roku, pory życia”, którego fragment prezentujemy poniżej:

„Zwierzenia starszej Pani”

Zofia Nowakowska

Nie masz pojęcia

młody człowieku,

ileż radości

ma człek w starszym wieku.

Rano, gdy tylko oczy otworzę,

dzień nowy przywitam,

radości nie kryję.

Dzięki Ci Boże!

Zbudziłam się! Żyję!

Staję na równe nogi,

co prawda powoli,

lecz co za radość

gdy nic mnie nie boli.

A jeśli coś z czasem zaboli

– nie szkodzi,

bo jakaż to radość,

kiedy ból przechodzi.

A jak to miło

gdy ktoś mi powie:

„Ślicznie wyglądasz”,

nie pytam o zdrowie,

bo widać, że służy.

No i tak trzymać,

Oby jak najdłużej! (...)

Anna Kurowska

_________________________________________________________________________________________

GALERIA