Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Barbara Ciwoniuk :"Własny pokój"

Jest to książka o nastolatkach i dla nastolatków. Dotyka wielu problemów współczesnej młodzieży, ale przede wszystkim: przemocy w szkole.
Często bywa tak, że wokół rozpada się świat, bo rodzice się rozwodzą, lub są alkoholikami, czy nie akceptują naszego zachowania, bądź wyborów. Zdarza się, że sami mamy problemy ze sobą, bo zbyt krytycznie oceniamy własny wygląd i przez to izolujemy się od innych. Bohaterami książki są trzej chłopcy: Zachary - przeżywający rozstanie swoich rodziców, Alfi - próbujący za wszelką cenę uchronić siebie i młodszą siostrę przed Domem Dziecka oraz Jacek – nie wychodzący z domu, z powodu swej nadwagi. Między tymi osobami rodzi się prawdziwa przyjaźń, która może wszystko zmienić.Z losami bohaterów książki „Własny pokój” może utożsamiać się wielu nastolatków.
Sam tytuł książki - to marzenie Alfiego, który pochodząc z biednej, patologicznej rodziny często śni o własnym pokoju. Zachary i Alfi (choć pochodzą z różnych środowisk) są podobni , chętni do pomocy, czym budzą sympatię i uznanie czytelników. Książka ta daje nadzieję na rozwiązanie nawet najbardziej skomplikowanych spraw, jeżeli ludzie wykażą trochę dobrej woli. Zachęca również do dyskusji pedagogów, psychologów, rodziców i uczniów o zagrożeniach powszechnie dziś spotykanych.
W.Gałuszka

Wypowiedzi czytelniczek:

Bardzo podoba mi się postawa Alfiego, który sam doświadczając zła i biedy, chce od tego uchronić swoją młodszą siostrę. I cho wybiera nie najlepszą drogę do osiągnięcia celu, jest dla mnie bohaterem.
Olga K.

Książka ta bardzo mnie poruszyła. Zach, poznając trudną sytuację kolegi jeszcze bardziej stara się mu pomóc. Taka postawa jest godna naśladowania.
Jola S.

Po przeczytaniu tej książki uświadomiłam sobie jaką jestem szczęściarą, że mam taki normalny dom i fajną szkołę.
Ania L.

Książka „Własny pokój” jest niezwykła. Często byłam niezadowolona, że mój pokój dzielę z młodszym bratem. Teraz wiem, że wielu moich rówieśników ma o wiele gorzej i powinnam cieszyć się z tego co mam.
Oliwia L.