Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Paulo Coelho: „Weronika postanawia umrzeć”

30 marca odbyło się kolejne spotkanie z klubowiczkami DKK, tematem którego była książka Paula Coelho „Weronika postanawia umrzeć”. Książka ta opowiada o młodej kobiecie, która znudzona monotonnym życiem postanawia odejść z tego świata i popełnić samobójstwo. Jest to jednak nieudana próba, która sprowadza ja do szpitala psychiatrycznego, gdzie szaleństwa jest w nadmiarze. Tu jednak Weronika odżywa na nowo, zakochuje się w młodym człowieku i jej życie nabiera kolorów. Jest to książka o poszukiwaniu sensu życia i chociażby małego w nim szaleństwa. Warto ją przeczytać, ponieważ każdy z nas bywa przytłoczony codziennością, monotonią życia i wciąż na nowo musi podejmować próbę radzenia sobie z tymi przeciwościami losu. (ec)

Recenzja
Paulo Coelho jest cenionym na całym świecie pisarzem, ponieważ jego książki skłaniają czytelników do refleksji nad swoim życiem. W Polsce ukazały się takie dzieła jak : Alchemik, Demon i panna Prym, Brida, Piąta Góra, Na brzegu Piedry usiadłam i płakałam i wiele innych.
Bohaterką książki jest dwudziestoczteroletnia dziewczyna mieszkająca w Lublanie w Słowenii. Mieszka w pokoju wynajętym u sióstr zakonnych, pracuje w bibliotece choć z wykształcenia jest prawnikiem. Weronika ma dość monotonii i bezbarwnego życia postanawia więc odebrać sobie życie przez przedawkowanie tabletek nasennych. Próba samobójstwa dziewczynie się nie udaje. W porę uratowana bohaterka zostaje przewieziona do Villete - zakładu psychiatrycznego.
Lekarz prowadzący doktor Igor informuje ją, że wskutek połknięcia pigułek nasennych Weronika doznała uszkodzenia jednej z komór serca i w ciągu 5-7 dni umrze. Dla zabicia nudy czas, który pozostał bohaterka wykorzystuje na poznaniu panujących w szpitalu zwyczajów oraz jego pacjentów. Rozmawia między innymi z Zedką, Marią i Edwardem.
Ten tajemniczy mężczyzna cierpi na schizofrenie, a jego milczenie skłania Weronikę do przemyśleń nad śmiercią.
Dzięki miłości, która zrodziła się między nimi bohaterce powraca utracona chęć życia, przypomina sobie o swoich zapomnianych już pasjach, takich jak gra na pianinie.
Pobyt w zakładzie psychiatrycznym zmienia nie tylko Weronikę, ale wpływa też na innych pensjonariuszy ośrodka. Maria postanawia wrócić do normalnego życia, a Edward zaczyna mówić i otwierać się poprzez rozmowę.
Na końcu książki bohaterka zmieniła sposób postrzega siebie i świat pod wpływem strachu, myśli i zbliżającej się śmierci , zaczyna doceniać swoje życie, które dzięki Edwardowi nabiera sensu.
Uważam, że każdy powinien przeczytać tę książkę, ponieważ pomaga czytelnikom zmienić pogląd na wiele spraw i pobudza w nich pragnienie do życia.
Iga Woźniak