|
„- Każdy z nas nosi w sercu wiele wilków, miłość, gniew, odwagę, strach... Przeżyją tylko te, które nakarmisz.”
Kolejne - szóste już - spotkanie w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki odbyło się 26 lipca. Był to wyjątkowy dzień, ponieważ świętowaliśmy wspólnie imieniny naszych dwóch koleżanek. Ponadto dzieliliśmy się wrażeniami z wakacyjnych podróży. Natomiast ci, którzy dopiero zamierzali wyjechać, opowiadali o swoich planach.
Przedmiotem dyskusji podczas spotkania Klubu stała się powieść Marii Nurowskiej Nakarmić wilki oraz kontynuacja tej książki pt. Requiem dla wilka. Autorka przedstawia w nich losy dwóch młodych kobiet: Katarzyny – absolwentki SGGW, która w Bieszczadach zbiera materiały do pracy doktorskiej o wilkach, a następnie Joanny – absolwentki łódzkiej Filmówki. Zamierza ona nakręcić dokument o wybitnym reżyserze Jerzym Glinickim, lecz wkrótce odkrywa prawdę o śmierci Kasi i zaczyna podążać po jej śladach. Niewątpliwie można uznać, że kobiety te połączyła niezwykła miłość do wilków zamieszkujących bieszczadzkie lasy.
Jak zgodnie stwierdziliśmy obydwa utwory Nurowskiej są ciekawe, łatwe w odbiorze, sprzyjające wakacyjnemu wypoczynkowi. Toteż określiliśmy je jako „lekkie lektury wakacyjne”, które z pewnością cieszą się dużą popularnością wśród czytelników.
Ogromne zainteresowanie wzbudziło w nas miejsce akcji powieści – bieszczadzka drewniana chata w lesie oraz życie bohaterów w tych prymitywnych warunkach.
Postacią, która szczególnie zaintrygowała członków DKK był Olgierd, naukowiec, leśnik, zawsze tajemniczy indywidualista. Dlatego też zastanawialiśmy się czy miłość, która połączyła go z Joanną przetrwa. Czy stworzą szczęśliwą rodzinę?
Niestety, naszej aprobaty nie uzyskał niemal baśniowy wątek przyjaźni głównych bohaterek z watahą wilków. Silna więź łącząca obie kobiety z dzikimi przecież zwierzętami wydaje się wręcz nierealna, fantastyczna. Za zbędne uznaliśmy też włączenie do powieści wydarzeń i postaci z życia politycznego współczesnej Polski. Doszliśmy również do wniosku, że druga część powieści Nurowskiej jest właściwie powieleniem pierwszej. Nowa bohaterka coraz bardziej utożsamia się z Katarzyną: lubi przebywać na Harhajce, obserwuje wilki, zaprzyjaźnia się z nimi, a nawet zakochuje się w Olgierdzie. Jednak dopiero dzięki Joannie wyjaśniona zostaje sprawa zabójstwa Katarzyny Lewickiej.
Powieści Marii Nurowskiej polecamy na dalszy czas wakacyjnego odpoczynku.
Opracowała Monika Śledziona
DKK przy BPGiM w Strzyżowie