Stronę odwiedzono:
26852145 razy
Kolejną lekturą, o której rozmawiał Dyskusyjny Klub Książki to "Cacko" Krystyny Sienkiewicz.
W 1958 roku zadebiutowała na dużym ekranie. Znana jest z ról komediowych, m.in. Rzeczpospolita babska (1969) i serialowych Rodzina Leśniewskich (1978). Znana jest także ze swoich ról teatralnych, grała w teatrach: Ateneum, Rozmaitości, Syreny czy Polskim. Najbardziej kojarzona jest z występami w Kabarecie Starszych Panów oraz Kabarecie Olgi Lipińskiej. W 1996 roku odebrała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady "Prometeusz".
"Cacko", jak pisze sama autorka nie jest to typowa biografia, nie ma tutaj dat, wydarzenia nie są przedstawiane chronologicznie.
Krystyna Sienkiewicz umie dotrzymywać obietnic, w „Haftowanych gałganach” przyrzekła czytelnikom, że „w przyszłości uszyje” jakąś nową piękną książkę. Tak powstało „Cacko”, w którym prowadzi nas po drogach pamięci do świata lirycznej komediantki.
Autorka ubrała się w płaszcz dziewczynki, dziecka i tak chce być postrzegana. Za najmniej szkodliwą chorobę na świecie uważa nieuleczalne dzieciństwo. Gdyby mogła zamieniłaby się w macierzankę, bo jest do urody i do smaku. Teraz mieszka przy Płatniczej na Bielanach w domu z kredensem sentymentów. Daje cenne zasady dotyczące roztargnienia. Owo roztargnienie ma się w młodości, a teraz zbyt duża jego dawka to jest skleroza. Kocha życie, podlizuje się życiu. Jej przyjaciółki to Osiecka i Olga Lipińska. Jej powiedzonka to: „mam wielkie rwanie, ale w kościach, mężczyźni to nasze najważniejsze wizażystki i nasze lustra”. Jej najlepszą rolą jest 3,5 hektara ziemi pod Świdrem. Jej wyobraźnia jest poetycka i praktyczna. Ozdabia nasze życie piosenką.
Ta książka zabrała mnie do Krainy Czarów Krystyny Sienkiewicz. Jest gołębiego serca osobą.
Janina Czop