Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

6 grudnia to dzień św. Mikołaja i w takim mikołajkowym nastroju przebiegło kolejne spotkanie naszego DKK. Tym razem recenzję z omawianej lektury napisała jedna z klubowiczek.

Książka "Ślady na piasku" autorstwa Ewy Krystyny Hoffman jest pięknie wydaną pozycją w twardej oprawie z przejrzystą czcionką nie męczącą oczu. Opowiada o losach kresowej rodziny Neuhoffów przed i w czasie wojny. Wiedzie czytelnika przez Tarnopol, Lwów, Kazachstan, Bliski Wschód by trafić do Londynu  Urzekają w niej opisy przedwojennego Tarnopola i Lwowa, ważnych miast ówczesnej Galicji. We Lwowie, który jest pod bezpośrednim wpływem Wiednia mieszkańcy wiodą bogate życie kulturalne, słyną z zamiłowania do teatru, kina, opery i kawiarnianego życia. Miasto posiada rodzimą muzykę uliczną - nostalgiczne batiarskie piosenki i dumki ukraińskie.Jednak wojna zmienia wszystko. Rodzina zostaje rozdzielona. Ojciec autorki ginie w Katyniu, a matka z babką zostają wywiezione do Kazachstanu. Na mocy amnestii wstępują w szeregi Armii Polskiej i docierają z nią aż do Londynu. Po wojnie Zofia stara się odzyskać córkę, która pozostała w Polsce pod opieką wuja i ciotki. Książka podobała mi się, przeczytałam ją z sentymentem, ponieważ mój teść pochodził z okolic Lwowa i w czasie wojny jego rodzina zmuszona do wyjazdu osiadła w Przeworsku. Książka dała mi wyobrażenie o pięknie przedwojennego Lwowa, miasta które skupiało w ówczesnym czasie wielu sławnych ludzi ze świata kultury. Jednak nie wszystkim klubowiczkom lektura ta przypadła do gustu, szczególnie początkowe rozdziały opisujące trudne do zdefiniowania powiązania i koligacje rodzinne. Nie oddaje również tragizmu, jaki był udziałem Polaków wywiezionych do obozów pracy w Kazachstanie. Zachęcam jednak do przeczytania tej książki, zawiera bowiem ważne fakty historyczne a także opowiada o trudnych wojennych losach, które dotknęły wiele polskich kresowych rodzin. Czytając o Lwowie wiem, że chciałabym zobaczyć i zwiedzić to piękne stare miasto i poczuć jego atmosferę.

          Beata Drozdowska