Stronę odwiedzono:
26850805 razy
Na spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki w dniu 19.03.2013 roku rozmawialiśmy o książce Grażyny Jagielskiej p.t. „Miłość z kamienia”, w której autorka pisze o swoim trudnym, aczkolwiek opartym na wielkiej miłości związku ze znanym korespondentem wojennym Wojciechem Jagielskim.
Grażyna Jagielska płaci wysoką cenę za bycie z kimś, dla którego pasja i realizowanie się w niej jest najważniejsza, a przede wszystkim za bezgraniczne zrozumienie dla potrzeb męża przy jednoczesnym usunięciu w cień własnych potrzeb i ambicji. Całe swoje życie małżeńskie podporządkowała wyjazdom męża na kolejne wojny i jego powrotom. Jak sama pisze: przez 20 lat czekała 53 razy, a powroty nie dawały jej wytchnienia, gdyż opowieści męża głęboko w nią zapadały i powodowały, że wojna wchodziła w jej codzienne życie. Ciągły strach i obsesja utraty bliskiej osoby, narażonej na śmierć nie pozwalały jej normalnie funkcjonować i spowodowały, że zapadła na ciężką chorobę, jakim jest zespół "stresu bojowego".
Pisanie tej książki było z pewnością swoistą terapią dla jej bohaterki, czytając czuje się ogrom szczerości i cierpienia. Opowieść ta jest niezwykle interesująca, świetnie napisana ale też smutna i przejmująca. Jeśli ktoś jednak szuka w niej oskarżycielskiego tonu wobec męża, to go nie znajdzie. Autorka o mężu pisze szczerze ale pięknie, z miłością i zrozumieniem.
W powieści znajdziemy natomiast znaki zapytania co do samej natury dziennikarstwa wojennego, w którym chodzi tylko o to, żeby zobaczyć i opisać a nie pomóc, czy zająć jakieś stanowisko. Ponadto poruszony jest problem pracoholizmu, bezgranicznego poświęcenia dla własnej firmy i wykonywanej pracy, prowadzącej do uzależnienia.
Modelowo opisany został zespół stresu bojowego, kolejne etapy zapadania na tę chorobę , objawy oraz wyniszczające jego skutki. Autorka pokazuje również okrutne oblicze współczesnych konfliktów wojennych, gdzie przywódcą często jest terrorysta zabijający od dziecka, oraz to, jak różnie może być wojna postrzegana, np. dla korespondenta wojennego jest wyzwaniem, adrenaliną, możliwością osiągnięcia sukcesu, bo „na wojny nie jeździ się po to, by ich nie było. Drogo się za to płaci”.
Wielowarstwowość tej książki, język jakim została napisana oraz to, że jest niezwykle prawdziwa robi duże wrażenie na czytelniku.
Zachęcamy do sięgnięcia po tę książkę, jest o czym dyskutować.
Monika Sadkowska