Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

 

      Powieść nie-historyczna, choć występują w niej postaci historyczne. Książka o utopii, tej społecznej i artystycznej. Autor napisał pełną pasji opowieść o dwóch artystycznych żywotach.

         Książka stanowi swoistą biografię Paula Gaugin i jego babki, Flory Tristan. Autor podejmuje temat utopi w wielu jego aspektach. Za sprawą Flory Tristan ukazuje walkę z niesprawiedliwością społeczną oraz niesprawiedliwością wobec kobiet. Jest ona rewolucjonistką, pisarką, agitatorką. Opuszcza męża (przez co jest ścigana przez prawo) i wyrusza na misję tworzenia utopijnego społeczeństwa wśród robotników francuskich miast. We Francji jest to czas „falansterów”, ówczesnych ruchów utopijnych (zwolenników Fouriera, de Saint Simon, początki działalności Karola Marksa).  

Flora Tristan jest babką Paula Gaugin, drugiego bohatera książki. Porzuca on karierę maklera giełdowego i zaczyna tworzyć. Zostawia rodzinę (żonę i pięcioro dzieci) i wpada w wir artystycznego życia. Mieszka z  „szalonym Holendrem” (Vincent van Gogh), w końcu porzuca cywilizowany świat i wyrusza na Tahiti.

Dwoje ludzi, dwa inne światy. Jednak obie postacie łączy wiele. Oboje są uciekinierami. Oboje są utopistami. Oboje przebywali w Peru, gdzie rozbudziły się w nich wizje zmiany świata, wizje doświadczenia człowieka autentycznego. Flora Tristan walczy z niesprawiedliwością słowem. Paul Gaugin realizuje wizję utopijnego świata w sensie artystycznym. Artysta zwraca się ku pierwotnym instynktom. Wierzy w społeczeństwo oparte na pięknie naturalnym, społeczeństwo pierwotne, w którym sztuka będzie udziałem wszystkich, będzie powszechna.

Mario Vargas Llosa ukazał uniwersalne prawdy ludzkie, wewnętrzne pragnienia, takie jak szczęście, spokój, które są udziałem każdego z nas. Na tle postaci Flory Tristan i Paula Gaugin autor szuka odpowiedzi na pytanie – czy można wyrwać się z szarzyzny życia i szukać swojego raju na ziemi?