Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Roma Ligocka, właściwie Roma Liebling, urodziła się w 1938 r. w Krakowie w rodzinieżydowskiej. W czasie wojny przebywała w getcie krakowskim  potem ukrywała się u rodziny polskiej.

 Pracowała jako kostiumolog i scenograf w licznych europejskich teatrach, operach, także w filmie i telewizji. Autorka książek: Dziewczynka w czerwonym płaszczyku, Znajoma z lustra, Kobieta w podróży, Wszystko z miłości oraz Tylko ja sama. Za książkę Dziewczynka w czerwonym płaszczyku, we wrześniu 2001, uhonorowana została Nagrodą Krakowska Ksiązka Miesiaca. Jej  felietony można czytać m.in. w  magazynie „Pani".

„Wolna miłość” to zbiór 28 felietonów, których  tematyka skupia się wokół ważnych spraw codziennych. Pisarka poświęca sporo uwagi miłości, przyjaźni, przemijaniu, dojrzewaniu, jak również osobistym przeżyciom związanych ze świętami, pracą, podróżami.

Tytuł książki to zarazem tytuł pierwszego z utworów.  Jest zastanawiający. Czy miłość jest wolna? Czy zakochanie nie wplątuje nas w okowy uczucia? Nie czyni nas niewolnikiem drugiej osoby, która zajmuje główne miejsce w naszym sercu? Miłość ze swojej natury i istoty musi być wolna.  Nasuwa się pytanie, jak dać komuś miłość nie odbierając mu wolności? Jak kochać dojrzale? Tym, którzy sądzą, że z pierwszą zmarszczką maleje nasze prawo do erotyki, bo może natura tak chce - nie mają racji.

To jest moje pierwsze spotkanie z pisarką. Lekturę rozpoczęłam od przeczytania ostatniego opowiadania pt. „Serce ze szkła”- myślę, że to był trafny wybór. Poznaję i zwiedzam jej mieszkanie, miejsce gdzie budzi się i zasypia, gdzie pracuje i pije kawę. Nie jest pewna czy może to nazwać domem, bo uważa, że dom powinien być pełen życia i ludzi. Opowiada też o sobie, a ja czuję, że zaczynam ją lubić. I tak zaprzyjaźniona wędruję z Nią przez następne opowiadania.

Ta lektura coś we mnie łagodzi, uspokaja, pobudza do wspomnień, przemyśleń – zgadzam się z autorką, że porządkowanie własnych poglądów jest przywilejem myślącego człowieka, że najtrudniejsze – choć najpiękniejsze w miłości jest współistnienie z wolnością. Konfrontuje swoje poglądy o miłości rodzicielskiej. I chcę wierzyć autorce, że starości nie ma, że nasz wiek to tylko puste cyfry. Zaczynam też wspominać swoje nauczycielki. Czuję się młodsza, uśmiecham się do własnych wspomnień. Zastanawiam się czym jest prawdziwa mądrość, czym jest przyjaźń i tolerancja. Czuję potrzebę przemyśleń na podpowiedziane tematy – o życiu, o sobie, o tym że każdy z Nas ma w sobie siłę by pokonać trudności, że warto walczyć o przyjaźń. I tak optymistyczna na dziś – kieruje się bardziej nadzieją niż mądrością – czekam na coś szczególnego i dobrego.

                                                                                     Lidia Kiełczyńska