Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

 Dyskusyjny Klub Książki w Racławówce wciąż się rozwija i zyskuje nowe członkinie. Czytelniczki, które spotkały się w dniu 18 marca 2015 r. , gorąco dyskutowały na temat książki Paulliny Simons i zastanawiały się czy faktycznie istnieje miłość tak piękna, czysta, prawie idealna. Czy istnieje  bohaterka podobna do Tani, która gromadzi w sobie najlepsze cechy:  dobroć, inteligencję, urodę, mądrość   i ogromną siłę do walki z wszelkimi przeciwnościami. Tą nadludzką moc daje jej niewątpliwie miłość do Aleksandra „Miłość która faktycznie góry przenosi”. A wszystko to ukazane na tle  II Wojny Światowej, wielkiego głodu podczas oblężenia Leningradu. Autorka poza wątkiem najważniejszym maluje różne typy postaci: charaktery od skrajnie czarnych(Dimitrij ) poprzez szare   i te wyidealizowane jak u Tani, jej dziadka czy Szury- bohatera prawie spiżowego. Wprowadza też wiele wątków prawdziwych łącznie z nazwami miejscowości czy nazwą jeziora -Ilmen.  Panie ubolewały nad  tym jak mało ceni się ludzkie życie za wschodnią granicą, co przenosi się także na czasy współczesne . Zachęcone historią ”Jeźdźca Miedzianego”, czytelniczki sięgną po kolejne części.

Następne spotkanie planowane jest 15 kwietnia, już po świętach a dyskutować będziemy o książce Izabeli Sowy- „Części intymne” H.K. Moderator DKK w  Racławówce.

Recenzja  członkini DKK w Racławówce:

„Miłość od pierwszego spojrzenia, muśnięcie dłoni wywołujące dreszcze, długie spacery, niekończące się rozmowy, stan totalnego zauroczenia. Wszystko to piękne, banalne? Być może …

Ta piękna miłość rozkwita w pierwszym dniu ataku Niemiec na ZSRR, rozpoczyna się trwająca 900 dni blokada Leningradu. Czas Apokalipsy. Głód szaleje, umierają najbliżsi, wszechpotężny aparat władzy radzieckiej nie ustaje w zastraszaniu, wszyscy trwają w oblężonym Leningradzie, naloty niemieckich bombowców niszczą miasto. Gdzie tu miejsce na uczucia?. A jednak …….

Tatiana Mietanowa i oficer Aleksander Biełow, nie umieją, nie chcą zatrzymać żaru uczuć. To trudna miłość, bo Aleksander musi ukrywać swoją prawdziwą tożsamość. Zna ją tylko jego najbliższy kolega, podwładny Dimitrij, zazdrosny o wszystko, co posiada Aleksander. Wkrótce poznaje ją także Tania.

W oblężonym Leningradzie panuje kompletna dezinformacja, racjonowana żywość ciągle jest zmniejszana. Ludzie poddani najwyższej próbie. Niewielu ocaliło w tym żywiole człowieczeństwo.

Naszym dwojgu bohaterom udaje się przeżyć. Przeczytamy o nich na kartach kolejnych części: „Tatiana i Aleksander” oraz „Ogród Letni”.

Wszystkie czytelniczki były poruszone lekturą tej książki, porywającej, pełnej zaskakujących zwrotów akcji, licznych dialogów, wzruszających opisów, cytatów zaczerpniętych z poematu Puszkina „Jeździec miedziany”.

Tę książkę trzeba przeczytać, choćby ze względu na nieodległą historię – blokada Leningradu  trwała 2,5 roku, od 8 września 1941 do 27 stycznia 1944 roku i pochłonęła około 1,5 miliona ofiar po stronie radzieckich mieszkańców miasta.

Tragedia Leningradu była wypadkową  niemieckiego oblężenia, ale też bezmyślności i lekceważenia ludzkiego życia po stronie radzieckich władz cywilnych i wojskowych. W blokadzie ludzie umierali  w większości z głodu. Miesz­kań­ców ty­dzień po roz­po­czę­ciu wojny we­zwa­no pod karą wię­zie­nia lub grzyw­ny do bu­do­wy umoc­nień. Ko­bie­ty na równi z męż­czy­zna­mi ko­pa­ły rowy prze­ciw­czoł­go­we i ści­na­ły drze­wa na ba­ry­ka­dy.

Dy­rek­tor Er­mi­ta­żu zgro­ma­dził tony wió­rów drew­nia­nych, ce­ra­ty i wy­ściół­ki, aby móc ochro­nić naj­cen­niej­sze zbio­ry. Konny posąg cara Mi­ko­ła­ja I ukry­to pod ster­tą wor­ków z pia­skiem, a słyn­ny „Jeź­dziec mie­dzia­ny”, po­mnik Pio­tra Wiel­kie­go, zo­stał ukry­ty za de­sko­wa­niem. Ewa­ku­owa­no ok. 600 tys. ludzi – re­la­tyw­nie nie­wie­le.

Co o tym de­cy­do­wa­ło? Or­ga­ni­za­cyj­ny ba­ła­gan: pla­no­wa­no np. wy­wieźć 400 tys. dzie­ci na wieś, ale za­mie­rza­no je roz­dzie­lić z ro­dzi­na­mi – nic więc dziw­ne­go, że ro­dzi­ce uchy­la­li się od udzia­łu w akcji. W ra­mach pa­trio­tycz­ne­go wzmo­że­nia miesz­kań­ców wręcz znie­chę­ca­no do ewa­ku­acji; po­zo­sta­nie w mie­ście było in­ter­pre­to­wa­ne jako akt od­wa­gi. Dla władz prio­ry­te­tem było oca­le­nie prze­my­słu i in­sty­tu­cji, a nie tzw. nie­pra­cu­ją­cej lud­no­ści.”

Niektóre fragmenty zaczerpnięte z „Leningrad. Zima w mieście głodu” Mateusza Zimmermana.

Paullina Simons, autorka licznych powieści, urodziła się w Leningradzie w roku 1963.

W 1973 wraz z rodziną, ciężko doświadczoną przez wojnę i komunizm wyemigrowała do USA.

Obecnie ma czworo dzieci. Zyskała światowy rozgłos. Poproszona o dokończenie zdania: „Dobra wiadomość to …….”

Autorka odpowiedziała: ….. jest Bóg” 

Małgorzata Król-członkini  DKK w Racławówce