Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Tytułowa ,,Wyspa łza’’ to państwo w południowej Azji na wyspie Cejlon, położonej na Oceanie Indyjskim. Miasteczka : Galle, Kandy, Labookellie, Negombo, Pottuvil, a na koniec stolica Kolombo są miejscami, gdzie ukazany jest cały świat przedstawiony omawianego dzieła, stanowiący tło do wewnętrznej podróży autorki w głąb siebie.

Na Sri Lance w 1989 r. zaginęła bez śladu amerykańska podróżniczka i turystka, Sandra Valentine. Owa Sandra staje się w książce symbolem nieutulonego żalu, smutku, tęsknoty. Narratorka pragnie odzyskać spokój, pozbyć się wewnętrznego rozdarcia, znaleźć drogi ukojenia dla znękanej duszy. Symbolami podróży w głąb siebie są także: Anna Karr, Mroczna Bliźniaczka, a w podróży na Wyspę łzę przyświeca autorce Czarne Słońce.

Wartość książki podnosi wnikliwy i bardzo szczegółowo przedstawiony obraz ludzi, zwierząt i roślin jakie znajdują się w tropikach oraz piękne fotografie Adama Golca. Czytelnik poznaje mieszkańców Sri Lanki, ich zajęcia i obyczaje, wiele dowiaduje się o kierowcach ,,tuk–tuków”, zbieraczkach herbaty, sprzedawcach sari i sarongów, jubilerach – wytwarzających biżuterię z kamieniami księżycowymi. Jednakże ukojenie nie nadejdzie, a ,,samotność w topikach ma smak bardzo dojrzałego mango”. Autorka snuje swe wewnętrzne monologi odwołując się do słynnych postaci malarstwa, literatury, muzyki, filmu, opisuje cierpienia Witkacego i wie, że ,,każdego roku musi spędzać kilka tygodni tam, gdzie przez cały czas widzi i słyszy morze tuż za oknem”.

Kończy się czas pobytu na Sri Lance, autorka pokonuje drogę z Galle do Kolombo wzdłuż oceanu, gdzie po jego obu stronach znajduje się cmentarz bezimiennych ofiar tsunami.

Pisze o sobie: ,,ja: pisarka, ja: biegaczka, ja: zdobywczyni, ja: starzejąca się kobieta, ja: sybarytka”(…) w Kolombo żegnam Wyspę łzę i Sandrę Valentine.

Można przypuszczać, że w kolejnych dziełach pisarki spotkamy się znowu z Sandrą, Anną i innymi.

,,Wyspę łzę” polecam czytelnikom lubiącym niebanalne historie, pełne analiz, przemyśleń, powrotów do wydarzeń z przeszłości, wszechobecnego alter-ego, które jest odbiciem ze smugi cienia i odpowiedzią na ciemność, rozdarcie, zagubienie, tęsknotę za czymś nieuchwytnym.

 

Zofia Godek, DKK przy BPGiM w Strzyżowie