Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Zamiast cię poślubić, dam ci obraz

12 grudnia br. w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki „Liberatorium” Miejskiej Biblioteki Publicznej w Jaśle odbyła się rozmowa o książce Małgorzaty Czyńskiej „Najpiękniejsze kobiety z obrazów: prawdziwe historie”. Autorka rozpoczyna swoje gawędy od historii baronowej Kuffner, pod której postacią kryje się malarka Tamara Łempicka, niezwykle barwna postać dwudziestolecia międzywojennego. Emocje budzi historia miłości Austriaka Egona Schiele i Wally Neuzil, kobiety o zagadkowych oczach. Niezwykle plastycznie nakreślony został portret Gali, muzy Salvadora Dali, której postać wzbudza niechęć czytelnika. Żal nam jednak Niny Witkiewiczowej, nieszczęsnej żony Witkacego, której zmysłowe usta widnieją na wielu portretach. S. Czernik: Emocje związane z kobietą inspirują, pobudzają wyobraźnię, stymulują rozwój twórczy artysty, wariacje na temat jej piękna ale też tajemnicy, powstają od kiedy istnieje sztuka. Zastanawialiśmy się czy artyście wszystko wolno i czy jego geniusz go usprawiedliwia? Kobiety są w stanie dużo więcej wybaczyć i zrozumieć, ponieważ są bliżej natury. Rodzą, karmią i mają więcej empatii – uważa S. Czernik. Dzięki temu, że autorka zamieściła bibliografię, indeks osób, strony internetowe - czytelnik, który interesuje się nie tylko malarstwem ale i literaturą, ma bardzo ułatwioną drogę – czytamy w recenzji M. Kantor. T. Furmanek – Wnęk: O malarstwie pisze się trudno, a książka Czyńskiej zachęca do samodzielnego zgłębiania tematu. Spełnia więc swoją funkcję edukacyjną.

Małgorzata Czyńska Najpiękniejsze kobiety z obrazów: prawdziwe historie

To książka dla zainteresowanych malarstwem, którzy podziwiając dzieła ulubionych mistrzów, chcieliby przy okazji dowiedzieć się czegoś więcej o ich twórcach. Ale od razu trzeba powiedzieć, że nie zadowoli tych, którzy liczą na przybliżenie samej sztuki, jej genezy, uwarunkowań itp. To raczej zbiór anegdot – opartych na prawdziwych i udokumentowanych zdarzeniach z życia malarzy i ich modelek – jednak są to tylko anegdoty, ciekawostki: ładnie i żywo opisane, z empatią dla bohaterów ale bez pretensji i silenia się na erudycję. I to jest poniekąd siła i urok tej książki, która może wielu czytelnikom, niekoniecznie znawcom malarstwa przybliżyć dzieła, zachęcić do obejrzenia, zaciekawić. Przystępność i lekki styl może trafić do czytelnika i popchnąć go dalej, do samodzielnego pogłębienia wiedzy. Emocje związane z kobietą inspirują, pobudzają wyobraźnię, stymulują rozwój twórczy artysty. Wariacje na temat jej piękna ale też tajemnicy, powstają od kiedy istnieje sztuka. Autorka wybrała niektóre obrazy, z tych bardziej znanych, raczej świeckich i ukazała genezę ich powstania, rzuciła światło na tło społeczne, środowiskowe a także osobiste artysty. O modelach czy modelkach i malujących ich artystach, pisze Czyńska nie oszczędzając nieraz przykrej prawdy, ale z empatią, zrozumieniem współczuciem, nie ukryjąc podziwu i czułej sympatii. To życie, nieraz trudne, uwikłane w choroby, uzależnienia, biedę ale też w wielkie przygody intelektualne, namiętności i pasje, niejednokrotnie łamiące artystę jako człowieka – tworzy tło i glebę na której wyrastają potem te wspaniałe kwiaty sztuki. I to jest ta cena, nieraz własnego życia, jaką płaci człowiek aby móc pozostać prawdziwym artystą. Czyż nie powinniśmy więc dziękować im, jako odbiorcy, że pozostawili nam arcydzieła i kochać ich pomimo trudnego usposobienia, grzeszków czy nałogów. To właśnie zdaje się przekazywać nam autorka, dlatego uważam, że napisała dobrą i potrzebną książkę.

Stanisława Czernik DKK „Liberatorium” MBP w Jaśle

Głos w dyskusji nad książką Małgorzaty Czyńskiej - „Najpiękniejsze kobiety z obrazów: prawdziwe historie”

Książka Małgorzaty Czyńskiej jest bardzo interesująca, gdyż mobilizuje czytelnika nie tylko do zapoznania się z krótkim życiorysem malarzy, ale także z epoką w której tworzyli, ich życiem osobistym i dorobkiem malarskim. Dzięki temu, że autorka zamieściła bibliografię, indeks osób, strony internetowe i spis ilustracji, czytelnik który interesuje się nie tylko malarstwem ale i literaturą ma bardzo ułatwioną drogę. Od zawsze interesowałam się literaturą, malarstwem, wiele podróżowałam, mogłam w europejskich muzeach zachwycać się dziełami: Gustawa Klimta, Goi, Stanisława Witkiewicza, Salvadora Dali, Modiglianiego, Jana Vermeera, Edwarda Maneta, Pabla Picassa, Jacka Malczewskiego. Tamara Łempicka - bardzo oryginalna kobieta, bywalczyni na salonach St. Petersburga, Beverly Hills. Francoise Gilot tak powiedziała o Łempickiej: Człowiek z mocnym charakterem musi walczyć do końca. Stanisław Ignacy Witkiewicz był jednym z najbardziej oryginalnych malarzy w okresie międzywojennym dwudziestego wieku. Uwielbiam Witkiewicza, bo kocham Tatry. W książce „Wariat z Krupówek” Maciej Pinkwart napisał, że był on atrakcją i ozdobą Zakopanego, niebanalny i szalony. W Zakopanem bywali sławni Polacy jak: Karol Szymanowski, August i Zofia Stryjeńscy, Maria Pawlikowska - Jasnorzewska, Irena Solska, z którą Witkacy miał burzliwy romans. To były takie czasy, kiedy malarze byli szaleni, oryginalni i lubili kobiety, a ich życie przeważnie kończyło się tragicznie. Byłam w Figuares w domu Salvadora Dali i w jego Museum w Barcelonie. (…) Gdy się czyta historię długiego i burzliwego życia Salvadora i Gali warto sięgnąć po wiersze Rilkego i Andre Bretona (…).

Maria Kantor DKK „Liberatorium” MBP w Jaśle