Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Spotkanie grupy DKK-u w Filii nr 8

"Trzeba podejmować kolejne próby zbliżania się do ludzi. Trzeba? "  "Miasto z lodu" Małgorzaty Wardy to książka niezwykła, ogromnie wciągająca i głęboko poruszająca. Ale też trudna i skomplikowana, a przede wszystkim zmuszająca do refleksji. Bohaterkami tej opowieści są Teresa Tomaszewska i jej trzynastoletnia córka Agata. Obie przyjeżdżają do małego miasteczka w górach. Chcą tu zamieszkać i rozpocząć nowe życie. Teresa od lat zmaga się z afektywną chorobą dwubiegunową, przez co nie mogła uczestniczyć w wychowywaniu córki. Teraz postanawia to zmienić i wynagrodzić córce swoją nieobecność. Udaje im się wynająć domek. Teresa znajduje pracę w restauracji, Agata rozpoczyna naukę w miejscowej szkole. Niestety mieszkańcy miasteczka są od początku wrogo do nich nastawieni. Dla nich samotna kobieta z dzieckiem jest co najmniej jakimś odmieńcem. Teresa jest piękną, zgrabną kobietą, ubiera się trochę wyzywająco czym wzbudza sensacje i nienawiść ze strony kobiet z miasteczka. Agata też nie może się odnaleźć wśród nowych kolegów i koleżanek. Któregoś dnia Agata zostaje odnaleziona w górach w stanie krytycznym. Rozpoczyna się śledztwo. Wszyscy zadają sobie pytanie czy była to próba samobójcza, czy nieszczęśliwy wypadek, czy też Agata została napadnięta. Sprawą interesuje się nie tylko policja ale i liczne media. Komentowane jest to również na forum internetowym, gdzie wszyscy winną uznają matkę i rzucają pod jej adresem ohydne kalumnie. Tylko jedna osoba staje w obronie Teresy. To kobieta, która również sama wychowuje dziecko. Postacią, która wzbudziła moją sympatię jest Aleksander – fotograf i dziennikarz, który jako jedyny nie obwinia Teresy tak jak inni. Napisał o niej artykuł w taki sposób, że Teresie zaczęto współczuć a nawet pomagać. Całą winą zostaje obarczona Teresa i oskarżona przez wszystkich o zaniedbanie dziecka. Czy jednak mieszkańcy miasteczka mają prawo oceniać i osądzać Teresę, nie znając dobrze sytuacji w jakiej się znalazła? Autorka w swej powieści porusza wiele ciekawych tematów, jak choćby kwestię wychowywania dziecka przez chorą psychicznie matkę. Zadaje czytelnikowi pytania : czy Teresa może być dobrą matką?, czy jej choroba dyskwalifikuje ją by być dobrym rodzicem? Pokazując zachowanie mieszkańców daje nam przykład tego jak ludzie potrafią być okrutni dla innych. Książka zrobiła na mnie duże wrażenie. Nie brakuje tutaj napięcia i silnych emocji. Doskonały styl i narracja – narratorką opowieści jest Agata – sprawiają , że mimo wszystko książkę czyta się szybko i z prawdziwą przyjemnością. Najpiękniejsza dla mnie w tej opowieści jest miłość jaką Agata obdarza matkę , jak stara się jej pomagać i opiekuje się nią. Podziwiam Teresę za to, że mimo choroby z całych sił próbuje stworzyć Agacie normalny i ciepły dom „Miasto z lodu’’ to pozycja obowiązkowa dla czytelników lubiących dobrą powieść obyczajową z ciekawymi wątkami psychologicznymi.

Małgorzata Świder

„Miasto z lodu” to powieść smutna i skomplikowana. Autorka porusza tu wiele tematów, jak wychowywanie dziecka przez chorą psychicznie matkę z czym wiąże się problem odrzucenia – odtrącenia przez resztę społeczeństwa. Ukazała przy tym jak okrutny potrafi być człowiek dla drugiego człowieka. W takim środowisku próba stanięcia na nogi chorej Teresy i jej córki Agaty musi doprowadzić do tragedii. Teresa i Agata wyjeżdżają z rodzinnej Gdyni i zamieszkują w małym miasteczku . Pewnego dnia Agata zostaje znaleziona w górach w stanie krytycznym, zabrana do szpitala gdzie lekarze walczą o jej życie. Rozpoczyna się dochodzenie. Ujawniają się oblicza środowiska, w którym obie żyły : matki, mieszkańców miasteczka, dyrektorki szkoły, koleżanek Agaty. Słowo odpowiedzialność odmienia się na wiele sposobów. Ta sama sprawa może być przedstawiona jako nieszczęśliwy wypadek, który przydarzył się samotnej ciężko pracującej matce, albo jako zaniedbanie wynikające z lekkomyślności i zbyt rozrywkowego trybu życia. Współczucie i potępienie mogą czasem okazać się przedwczesne, gdyż mogą zniszczyć kogoś niewinnego. Powieść oddaje dokładnie szarą codzienność, w której nie ma miejsca dla ludzi chorych, biednych, samotnych – nie wpisujących się do ogółu, odbiegających od określonej normy. Przypadek odrzucenia Teresy i jej córki stał się największym źródłem tragedii. W książce pojawia się postać fotoreportera Aleksandra, który jako jedyny dostrzega, że Teresie zależy na córce i że nie jest to w żadnym razie przykład zaniedbania. Powieść pokazuje obraz społeczeństwa zamkniętego na wszystko co nowe i inne. Nasuwają się pytania : czy można bez akceptacji społecznej żyć normalnie?, czy można bezpodstawnie oskarżać kogoś nie znając jego sytuacji życiowej? „Miasto z lodu” to bardzo dobra powieść psychologiczna, ukazująca bardzo trudny i skomplikowany problem jakim jest choroba Teresy, choroba nieuleczalna, nie pozwalająca matce stworzyć dla dziecka, które kocha normalnego domu.

Bogdana Turzańska

„Miasto z lodu’’ to powieść wielotematyczna : o trudnej walce z ciężką chorobą, o niezwykłych relacjach matki i córki, nieudanej akceptacji środowiska, w którym obie próbują żyć na nowo oraz o wrażliwości. Jestem pod wrażeniem nie tylko trudnej tematyki zawartej w tej opowieści, ale także pomysłu autorki na narrację i fabułę. Książka niewątpliwie dyskusyjna. Tę powieść na pewno warto przeczytać. Tym bardziej, że co raz częściej wokół nas we współczesnym świecie są osoby takie jak Teresa.

Barbara Kowalska