Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

30 maja 2016 r. na kolejnym spotkaniu DKK rozmawiałyśmy o książce R.P. Evansa pt. „List”. Autor znany jest członkiniom DKK z innych powieści, które wzbudziły duże zainteresowanie czytelniczek. „List” – jak się okazało – stanowi drugą część powieści „Zegarek z różowego złota”, ale bez znajomości pierwszego tomu łatwo wejść w klimat opowiadanej historii. Otóż w pożarze domu ginie 3-letnia córeczka MaryAnne i Davida. Małżonkowie w odmienny sposób radzą sobie z cierpieniem po stracie ukochanego dziecka. Właśnie te różnice w przeżywaniu tragedii sprawiają, że - mimo wielkiej miłości do męża - MaryAnne postanawia wyjechać. Powody tego wyjazdu wyjaśnia Davidowi w pozostawionym liście, który dla bohatera stanie się bodźcem do wielkich zmian w życiu. P. Evans jest pisarzem mającym dar tworzenia powieści poruszających trudne emocje, trudne wybory i doświadczenia. Pisze jednak o tym w sposób bardzo prosty, trafiający do czytelnika, który ma możliwość identyfikowania się z przeżyciami bohaterów. Podczas tego spotkania DKK dzieliłyśmy się ulubionymi cytatami, które zapadły nam w pamięć. Oto kilka z nich: „Miłość (…) to nie chodzenie z głową w chmurach (…), ale uczucie (…) wymagające pielęgnacji i czasu, aby mogło się w pełni rozwinąć, i dlatego w swej najlepszej formie objawia się nie w okresie nieopierzonej młodości, ale pomarszczonej starości”. „Może kochać kogoś prawdziwie nie znaczy pragnąć tej osoby dla siebie, ale pragnąć dla niej szczęścia?” „Największej mądrości życiowej nie uczą nas zakurzone tomy dzieł filozoficznych, ale ludzkie czyny, każdy oddech i gest współczucia”. „A jeśli życie kończy się ciszą i próżnią śmierci? Zatem wszystko na darmo? Nie sądzę. Ponieważ miłość, sama w sobie, zawsze będzie wystarczającym spełnieniem. I jeśli nasze istnienie jest tylko błyskiem w ciemnościach wieczności, to świecimy, choćby tylko przez krótką chwilę – i jakże jasno pali się nasz płomień. A ponieważ jasność gwiazd nie zna granic przestrzeni ani czasu, również nasz płomień będzie świecił przez całą wieczność, bol ciemność nie ma mocy, by takie światło zdławić.(…) Wszelkie światło jest wieczne i wszelka miłość jest światłem”. Dyskusja podczas spotkania skupiła się nad różnymi reakcjami małżonków na śmierć dziecka. W jakiś sposób to David przyczynił się do śmierci Andrei, która zginęła w pożarze domu. Budynek został podpalony przez bandytów, którym nie podobało się, że David sympatyzuje z czarnoskórymi mieszkańcami miasteczka. Nie to jest jednak głównym problemem w powieści, choć mocno zarysowanym. Ważne jest to, że dla bohaterów śmierć córki stała się przełomowym wydarzeniem, które sprawiło, że zaczęli inaczej spoglądać na życie. W powieści pojawia się także inny kluczowy dla głównego męskiego bohatera wątek porzucenia przez własną matkę. Przez całe życie nosił w sobie piętno opuszczonego dziecka. Dopiero wyjazd do miasta, gdzie mieszkała jego rodzicielka, pomaga mu uporać się z przeszłością, zaczyna nawet rozumieć postępowanie swojej mamy. W powieści ujęła nas podstawa Davida jako człowieka dbającego o dobro drugiego, starającego się pomagać w każdej sytuacji. Nie można zapomnieć również o tym, że w jego życiu pojawiała się „ta druga”, która za wszelką cenę chciała zastąpić mu żonę. Tu David – mimo tego, że Dierdre pociągała go fizycznie – pozostał nieugięty. Jego żoną – kobietą, której obiecał miłość i wierność – pozostawała MaryAnne – bez względu na to, czy do niego wróci, czy nie. Książka przypadła nam do gustu. Porusza bowiem uniwersalny temat miłości szeroko pojętej – małżeńskiej i rodzicielskiej.