Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Pałac w Niewiadomicach niewątpliwie wart jest zwiedzenia, a raczej – przeczytania. Fabuła wartka, chociaż niespecjalnie zaskakująca, to jednak bardzo sprawnie skonstruowana. Dla czytelnika „literacko obytego” niewątpliwym walorem powieści jest zabawa stereotypami i konwencjami, którą Autorka prowadzi w sposób zgrabny i nie nachalny. Mamy oto pałac z duchem, wyjęty niemal żywcem z kart powieści gotyckiej, który zostaje wrzucony w realia drapieżnej komercji. Mamy bohaterów negatywnych, za jakich bez wątpienia trzeba uznać szkodzących zamkowi nowych właścicieli w osobach – nomen omen- Czereśniaków, których pierwowzór bez trudu odnaleźć można w Matyldzie Roalda Dahla. Konfrontacja tych dwóch tropów literackich przynosi raczej gorzką odpowiedź na pytanie, co by było, gdyby perła architektury dostała się w ręce współczesnych Warmwoodów. Druga część powieści skupia się na wyjaśnieniu wątku tytułowego ducha. Główni bohaterowie – Magda i Wiktor, wychowani w świecie rozwiniętych technologii, poszukują racjonalnego rozwiązania zagadki. I takowe znajdują, bo jakkolwiek podróże w czasie nie są jeszcze osiągalne, to jednak z naukowego punktu widzenia są jak najbardziej możliwe. Skojarzenia z klasyczna powieścią H.G. Wellsa są tu aż nadto oczywiste. Oryginalnym wehikułem czasu podróżował jednak naukowiec, tu – para dzieciaków, które wprawdzie jako obyte z różnorodnymi nowinkami technicznymi, powinny były zdawać sobie sprawę, czym grozi złe użycie posiadanej wiedzy, to przecież omal nie doprowadzają swego świata do katastrofy. Książka Katarzyny Majgier spotkała się z bardzo ciepłym przyjęciem naszych Klubowiczów. Większość uznała, że powieść czyta się bardzo dobrze, a co więcej – że można ją polecać koleżankom i kolegom, którzy z czytaniem są raczej na bakier. A to jest bardzo dobra rekomendacja.

Moderator