Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Godzinami o książkach w bibliotece w wakacyjny czas? Oczywiście. Są bowiem takie książki, o których aż chce się rozmawiać. Moim zaś zadaniem jako moderatora grupy jest przybliżanie treści, a także zachęcanie do ich przeczytania. Żeby nie wiało nudą nie będzie dziś klasycznej recenzji. Postaram się zrobić to w sposób niekonwencjonalny.

Inaczej. „Esesman i Żydówka” – Justyna Wydra

Deboro: -Czy można pokochać wroga? - Czy można tęsknić za człowiekiem w czarnym mundurze esesmana, który jest przedstawicielem tych, którzy zagazowali całą Twoją rodzinę w Treblince?

Bruno: - Czy kat może pokochać swą ofiarę? - Czy ideologia i nienawiść, którą karmili Cię od lat znajdzie ujście w wojennej rzeczywistości?

Czytelniku: - Wyobraź sobie, że idziesz na spotkanie z ukochaną osobą. - A teraz wyobraź sobie, że idziesz na spotkanie z ukochaną osobą, a w kieszeni masz przygotowaną broń. I pewność, że jeśli coś pójdzie nie tak, że Was zdekonspirują to ją po prostu zastrzelisz. I będzie to najlepsze, co możesz dla niej zrobić, by uniknęła męczarni i tortur w gestapowskiej katowni.

Moje refleksje: Piękna książka o trudnej miłości w jeszcze trudniejszych czasach. Miłości rodzącej się, gdy swe żniwo zbierała śmierć i Holokaust. Miłości, która mimo wszystko wzniosła się ponad podziały rasowe. Miłości, która rwała serca bohaterów na strzępy. Tęsknocie, sprawiającej fizyczny ból. Rozterkach moralnych, zatruwających duszę i spokój. Powieść Justyny Wydry nie jest jednak ckliwym romansem. Jest przede wszystkim obrazem zachowań ludzkich, dylematów moralnych w skrajnych sytuacjach, w obliczu zagrożenia i wojny. Książka częściowo oparta jest na faktach. Bowiem wśród szeregu oprawców i morderców, sądzonych po wojnie w Gliwicach znalazł się niemiecki esesman, który w całym tym barbarzyństwie starał się zachować godność i człowieczeństwo – pierwowzór naszego bohatera Bruna. Na jego korzyść zeznawali byli więźniowie obozów śmierci i Żydzi, którym uratował życie, w efekcie czego został uniewinniony.

„Esesman i Żydówka” to książka po którą naprawdę warto sięgnąć. Znajdziemy w niej dobry warsztat literacki, ciekawą akcję. Skłania również do refleksji i wielu przemyśleń. A przede wszystkim daje nam wiarę w drugiego człowieka. I w miłość. Pozdrawiam wszystkie Panie z Dyskusyjnego Klubu Książki w Woli Mieleckiej i zapraszam na sierpniowe spotkanie. Zmienimy tematykę i omówimy psychologiczny thriller debiutującej, brytyjskiej pisarki Pauli Hawkins „Dziewczyna z pociągu”.

Justyna Ryczek

Justyna Wydra nadając książce tytuł „ Esesman i Żydówka” spowodowała, iż nie można tej książki pominąć, nie zauważyć. Tytuł daje do myślenia …. , a czytelnik zastanawia się jakie relacje, wydarzenia łączą tak inne, na kartach historii wrogie sobie osoby. Czytając książkę przypominasz sobie opowiadane losy państwa polskiego w czasie drugiej wojny światowej na tle, których ukazana zostaje niemożliwa, powoli rodząca się miłość. Uczucie poprzedzone wdzięcznością, samotnością i przyjaźnią między kapitanem wojska niemieckiego oraz uratowaną przez niego Żydówką. Co się dalej wydarzy ? Jak potoczą się ich losy w czasie i po wojnie ? Czy niespodziewana miłość zwycięży i połączy tych dwoje ? Postawione pytania oraz zwykła ciekawość losów głównych bohaterów powoduje, że książkę czyta się niezwykle przyjemnie. Z kolei zmienność wydarzeń, nieprzewidywalność akcji nie pozwala odłożyć jej na bok dopóki nie poznasz całej historii Bruna i Debory. Gorąco polecam … .

Agnieszka

„Esesman i Żydówka” Justyny Wydry to nietypowy romans, pozbawiony scen rodem z „romansideł”, osadzony w realiach II Wojny Światowej. Główni bohaterowie, Esesman - Bruno i Żydówka – Debora, to ludzie, których dzieli wszystko. Bo czyż możliwy jest związek między katem i ofiarą? Jednak w wojennej zawierusze nic nie jest oczywiste. Czy rzeczywiście katem jest Niemiec, oficer SS, który nie chce zabijać, a ofiarą Żyd, który jako powojenny „sędzia” w swym okrucieństwie nie ma sobie równych? Tu nic nie jest czarne i białe, nikt jednoznacznie dobry lub zły. Jest to historia trudnej przyjaźni, potem miłości, opowieść o sile tejże miłości , jak również człowieczeństwa, w dodatku napisana pięknym językiem.Polecam.

Anna Olechowska