Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Kent Haruf: "Nasze dusze nocą"

          Tytuł książki sugeruje  jej treść.  Autor rozumie ludzkie uczucia, będące wynikiem  trudnych sytuacji życiowych, jako stan duszy. Moim zdaniem jest to raczej stan ludzkiego umysłu, który pod wpływem bodźców wywołuje uczucia, a te z kolei skutkują postępowaniem człowieka. Ta wstępna uwaga nie obniża wartości książki, która została wydana  w 2015 roku, rok po śmierci autora, a polskie wydanie ukazało się w 2019 r. Te daty wydają mi się  ważne dla udowodnienia tezy, że uczucie samotności- tak jaskrawo występujące w bieżącym roku w wyniku pandemii COVID- 19 - zawsze dotykało wielu ludzi, szczególnie w wieku starszym. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest to „podręcznik” dla wdów, wdowców, singli, ludzi po przejściach. Wiele osób mieszkających samotnie  bez dobrych sąsiadów, znajomych  przyjaciół i kolegów, może utożsamiać się z bohaterami tej książki  i stwierdzić, że jest to historia o nich. Również bliskość rodziny czy przyjaciół nie stanowi lekarstwa na samotność i wykluczenie. Ten problem  występuje masowo na całym świecie, w którym żyje się i umiera w osamotnieniu i dotyczy  ludzi w różnym wieku. Czy są sposoby, aby  sobie z tym poradzić ?

    Autor ma  jeden ciekawy, niecodzienny i  bardzo oryginalny pomysł. Owdowiała bohaterka utworu decyduje się zaproponować znajomemu wdowcowi wspólne spędzanie u niej nocy, zaznaczając, że nie chodzi jej o sex.  Mężczyzna zgadza się na tę propozycję, wiedząc, że ich wspólne noce będą w środowisku tematem plotek i uszczypliwości.  Oboje mają za sobą trudne lata w ich małżeństwach, szczerze opowiadają sobie o tym i nie stanowi to żadnej przeszkody w ich wzajemnych relacjach. Jest  jedna trudność, ich dzieci. Ona ma  syna, który nie może poradzić sobie ze swoim małżeństwem, jak też z wychowaniem małoletniego synka.  Przywiązanie wnuczka do babci i obcego mężczyzny, z którym ona spędza noce,  okaże się ważnym momentem w ich dalszych relacjach.  On ma córkę, której jedynym zmartwieniem jest, jak mieszkańcy zareagują na postępowanie ojca. Czytelnik ma  możliwość oceny obrania drogi dalszego  postępowania dwojga bohaterów. Na cokolwiek  się zdecydują, to spowodują „ból duszy” swojej lub   innych osób. Bohaterowie ważą uczucia, które są w tym momencie ich życia najważniejsze. Czy będą kontynuować niecodzienne spotkania, czy mimo wzajemnej sympatii ulegną presji rodzin  i środowiska, dowiemy się czytając tę interesującą książkę.

    Kent Haruf zastosował łatwą  formę narracji.  Jest nią relacja-sprawozdanie z codziennych  czynności występujących osób. Nie zajmuje uwagi  czytelnika rozważaniami filozoficznymi i psychologicznymi. Kreowane postaci  nie kalkulują co się im opłaci, kierują się uczuciami , a to z kolei  wywołuje ich  pozytywny obraz  u czytelnika.

    Ekranizacja powieści z Jane Fonda i  Robertem  Redford em w rolach głównych przybliża czytelnikowi obraz ówczesnych stosunków społecznych.

                                     Edward Dziaduła