Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Ostatnie w karnawale spotkanie DKK upłynęło na rozmowie o książkach “Strażnik rzeczy zagubionych” Ruth Hogan i “Deutsch dla średnio zaawansowanych” Macieja Hena.

Tytułowy strażnik rzeczy zagubionych to starszy pan o nietypowym hobby – pieczołowicie zbiera i kataloguje rzeczy zagubione. Przed śmiercią przekazuje osobliwą kolekcję swojej współpracownicy Laurze, zobowiązując ją do oddania zgub ich właścicielom. Czy podołała temu karkołomnemu zadaniu? Ruth Hogan zajęła się pisarstwem po wypadku samochodowym i terapii nowotworowej. Jej debiutancka i jednocześnie jedyna przetłumaczona na język polski powieść “Strażnik rzeczy zagubionych” okazała się – mimo okoliczności powstania – powieścią optymistyczną i urokliwą. Ale nie wszyscy członkowie leskiego DKK poddali się temu urokowi. Niektórym wydała się zbyt naiwna. Doceniono jednak poruszane problemy, m.in. niepełnosprawność i chorobę Alzheimera, choć uległy one – w opinii części czytelników – spłyceniu przez pewnego rodzaju przesłodzenie. Mimo iż wszystkim dobrze się czytało powieść Brytyjki – dla większości czegoś w niej jednak zabrakło, by została w pamięci na dłużej.

Maciej Hen, z zawodu operator filmowy, imał się w życiu różnych zajęć. Ale jako synowi Józefa Hena kariera literacka była mu pewnie pisana. “Deutsch dla średnio zaawansowanych” jest jego trzecią powieścią. To historia warszawskiego plastyka, “starszego, ale nie starego”, Marka Deutscha, do którego zgłaszają się adwokaci z propozycją odzyskania należącej niegdyś ponoć do przodków bohatera ziemi na rumuńskiej Bukowinie. Podróż w tamtejsze rejony okazuje się podróżą w poszukiwaniu tożsamości, pozwalającą spojrzeć na siebie z dystansem. Niektórzy uznali lekturę za inspirującą, choć przegadaną i z męczącą liczbą wątków pobocznych. Opisy prozaicznych czynności na początku denerwują, potem można się przyzwyczaić. “Końcowa konkluzja świetna!” Ogólnie na plus. Ostatkowy charakter spotkania podkreślił tort orzechowy, upieczony przez koordynatorkę klubu Joannę Krawczyk. Kawa, tort i dyskusja nad lekturą w dobrym towarzystwie – czegóż chcieć więcej?