Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

."Nocami źle sypiam Słucham wszystkich dźwięków. Głównie wiatru. Wszystko się zapętliło. Ułuda. Jedna wielka ułuda"

Głównym bohaterem powieści Artura Cieślara jest Mateusz, Polak, który udał się w podróż do Indii, by rozsypać prochy zmarłej przyjaciółki, spełniając tym samym jej ostatnią prośbę. Za życia była buddystką i pragnęła, by jej spopielone szczątki spoczęły w świętym miejscu, w kraju, przez który przepływa rzeka Ganges. Mateusz podczas podróży spotyka wielu życzliwych mu ludzi, podziwia piękno Indii i snuje rozważania o życiu. Jego podróż jest jak piękny sen. Co jednak jest prawdą, a co tylko ułudą w miejscu, gdzie umysł płata figle, a nieprawdopodobne scenariusze stają się rzeczywistością? "Ułudy" nie można uznać za książkę łatwą w odbiorze - i nie jest to tylko kwestia tego, jak została napisana. "Ułuda" naszpikowana jest buddyjską terminologią, imionami obcych nam bóstw, nazwami nieznanych miejsc i pojęć takich jak samsara czy nirwana. "[...] sny to tylko wydeptane przez nas ścieżki myślenia o sobie, o świecie, pieczęcie tego, jak przeżywamy życie i pragniemy je odczytywać. [...] Umysł nigdy nie śpi. W jego oku zawsze przejawia się nasze istnienie." Książka zmusza do refleksji, do rozmyślań o sensie życia i śmierci. Jest też świetną propozycją dla osób, które interesują się buddyzmem. Krótko mówiąc - warto po nią sięgnąć pod warunkiem, że się do niej... dorosło."(RenKa) Cytaty które poruszyły klubowiczów: "Łodziami, którymi płyniemy przez życie są nasze marzenia, a nasze mapy nawigacyjne to wieczne tęsknoty, zwłaszcza za tymi, którzy już odeszli". "Są takie chwile w życiu człowieka i takie spojrzenia, których nigdy się nie zapomina, które zabiera się ze sobą na zawsze, niesie wszędzie, zasypia się i budzi z nimi, by w końcu zabrać je Tam. Te chwile, kiedy kochaliśmy, kiedy nas kochano, kiedy niewyobrażalnie mocno czuliśmy pokrewieństwo dusz, umiłowanie podobnego, zawsze będzie można przywołać, wyczarować w dowolnym momencie i w ich objęciach znaleźć ukojenie, gdy nie będzie już przy nas mamy,taty, ukochanego ani nikogo (...)". "Świat to opowieść. Nasze życie to opowieść. Ty masz swoją, ja swoją. Z roku na rok obrastamy w nowe". "Nigdy, kochany, pamiętaj, nigdy nie patrz bezczelnie na czyjeś cierpienie, jeśli nie potrafisz naprawdę pomóc. Przed cudzym cierpieniem można się tylko pokłonić".