Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

„Czas pogardy” Andrzej Sapkowski.

Czarodziejka Yennefer i Ciri zmierzają na zlot czarodziejów na wyspę Thanedd. Geralt próbuje zdobyć jak najwięcej informacji o tajemniczym Rience’ie Królowie Północy przestają ufać czarodziejom i poszukują Lwiątka z Cintry. Wojna z Nilfgaardem wisi w powietrzu a po lasach ukrywają się elfie komanda. Dla bohaterów to ostatni moment spokoju. Pierwsza połowa książki jest niezwykle spokojna, można rzec że leniwa, ale to cisza przed burzą. Oczami królewskiego gońca obserwujemy Geralta, który zabija potwory by uzbierać pieniądze na wizytę u tajemniczego adwokata – detektywa; widzimy piękną Yennefer i Ciri, które zmierzają do Gros Velen, towarzyszymy im podczas wizyty w banku (Andrzej Sapkowski nawet wizytę w banku opisał w sposób ciekawy), a razem z Ciri idziemy na jarmark, gdzie choć to Ciri zajada się pączkami i gruszkami, ja byłam w stanie poczuć ich smak. Moment spotkania Yennefer, Geralta i Ciri na farmie pod miastem jest momentem przełomowym dla relacji czarodziejki i wiedźmina. Teraz, kiedy oboje zdążyli pokochać dziewczynkę, są postawieni w roli pokłóconych albo rozwodzących się rodziców, a Ciri nie potrafi wybrać do którego z nich ma podbiec najpierw. To naprawdę piękna scena dla osoby, która rozumie jej dylemat. Uczta na Thanedd to jedna wielka popisówa Sapkowskiego jak to on pięknie i ciekawie potrafi opisywać stroje czarodziejek, small talk i nudne przemierzanie sali (nie ma krzeseł, alkohol podły, a do jedzenia tylko małe porcje) w za ciasnym dublecie. A kiedy na scenę wchodzi Vilgefortz i zaprasza Geralta na rozmowę, podczas której zaczyna opowiadać o obrazach, na których król, czarodziej i wiedźmin zmieniali losy świat… no cóż, to trzeba po prostu przeczytać. W drugiej połowie książki czytelnik zostaje wrzucony w akcje i tak samo jak Geralt, który budzi się w środku masakry, nie wie co się dzieje. Znikąd pojawiły się elfy i czarny rycerz z koszmarów Ciri. Leje się krew, nie wiadomo kto zdradził, nie wiadomo gdzie jest Yennefer. Absolutny CHAOS. To koniec spokoju dla naszych bohaterów. Ciri zniknęła, Yennefer zniknęła, Geralt jest ranny i musi znaleźć swoje Dziecko Przeznaczenia. Rozdzieleni bohaterowie, każde wylądowało w innej części świata i musi poradzić sobie w nowej sytuacji no i najważniejsze – odnaleźć siebie nawzajem. Nie ma pokoju. Jest wojna. Absolutnie uwielbiam tę książkę, daję jej 10/10. Bohaterowie są sympatyczni, Lokacje i zasady rządzące tym światem są niezwykle ciekawie zbudowane, akcja jest wartka i idealnie zbalansowana pomiędzy momentami spokojnymi, a tymi gdzie coś się dzieje. A wszystko utrzymane w klimacie „Wiedźmina”, którego zdążyłam już dawno pokochać.

Gabrysia Snopkowska

W marcowym spotkaniu udział wzięło 6 osób.