Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Książka Magdaleny Grzebałkowskiej pozostawia niedosyt. Z jednej strony imponuje ilością drobiazgów, szczegółów i niewielkich perełek.

“Wstaje rano [żona Komedy - Zofia Lach], gdy Krzysztof jeszcze śpi. Gotuje dwa jajka po wiedeńsku, opala nad gazem kromki bułki paryskiej, żeby były chrupiące, szykuje kawę z mlekiem. Komeda zjada śniadanie i na pół godziny znika w łazience”. Biografia przepełniona jest luźnymi historyjkami i anegdotami. “Pracuje jak zwykle, przy fortepianie w swoim pokoju. Nieduży instrument typu baby został dostarczony Komedzie przez okno balkonowe za pomocą dźwigu”. Poznajemy kompozytora takim jakim widzieli go jego przyjaciele i znajomi. “Komeda nie był człowiekiem prostej zabawy”. “Był bardzo dowcipny, łapał żart, ale po chwili. Nie tak, że od razu wybuchał śmiechem. Wszystko robił z sekundowym opóźnieniem”. “Krzysiu był zawsze gdzieś z boku, osobny. Miły spokojny, wyciszony”. Pomimo tego, że w biografii zawartych jest wiele szczegółów o bohaterze, to jednak po jej przeczytaniu nadal nie mamy pewności jakim człowiekiem był Krzysztof Komeda. Z drugiej strony to nagromadzenie szczegółów w trakcie lektury zaczyna nużyć. Tym bardziej, że te drobne fakty chociaż są podane w porządku chronologicznym, nie tworzą płynnej całości. Jest to szczególny typ biografii złożonej z króciutkich rozdziałów, luźnych historyjek. Może to być i zaletą, gdyż lekturę książki można rozpocząć w dowolnym miejscu i traktować ją jako zbiór ciekawostek o Komedzie. Czytelnika przyzwyczajonego do biografii napisanych w sposób tradycyjny, ten sposób narracji z pewnością nie zachwyci. Z pewnością należy docenić trud i pracę włożoną przez autorkę w tę książkę. Lektura dostarczyła klubowiczkom ogromnej dawki wiedzy o artystycznym świecie z początków jazzu w Polsce.