|
Relacja ze spotkania DKK w Filii nr 17 WiMBP w Rzeszowie
Ostatnio podczas DKK dyskutowaliśmy na temat książki Jarosława Kreta- Indie. Lektura ta wzbudziła wiele kontrowersji wśród naszej grupy i wywołała żywą dyskusję. Autor porusza tu sprawy klimatu Indii, szacunek do wody Indusów, która jest właśnie ze względu na klimat tak drogocenna. Jest to pozycja bardzo podobna, co do treści do wydanej kilka lat wcześniej- „Moje Indie”. Czasem odnoszę wrażenie, że tylko tytuł zmieniony, aby przyciągnąć nowych czytelników. Jednak nie, niektóre wątki są opisane dokładniej i dodane nowe. Czy się mylę... . Porównajcie drodzy czytelnicy sami. Z książki pt. „Indie” dowiadujemy się o życiu, zwyczajach, kulturze Indusów z różnych kast na tyle, na ile autor w czasie swojego pobytu mógł zobaczyć, czy dowiedzieć się od swoich rozmówców. Jest tu opisana rola kobiet w Indiach, a także niechlubne porównanie cech charakterystycznych u pewnych typów kobiet z odpowiednimi zwierzętami. Szkoda, że kobiety nie mogą zrobić takiego porównania w stosunku do mężczyzn. Możliwe, że gdzieś tam same dla siebie czynią to, ale w takim kraju, jak Indie nie mogą wyrazić tego głośno.
Autor opisuje także ewakuację tysiąca polskich sierot w czasie drugiej wojny światowej do Indii. Dzieje się to dzięki maharadży Dźam Sahib Digwidźajsinhdźi. W jakich warunkach żyją te polskie dzieci w wiosce Balaćadi, dowiecie się drodzy czytelnicy z tej książki. To bardzo ciekawy wątek. Ta pozycja Jarosława Kreta, to jego subiektywna wizja Indii, a szczególnie życia ludzi. Podróżnik opowiada też o niektórych zabytkach i radzi jak je zwiedzać, aby nie zostać naciągniętym finansowo przez tutejszych oszustów. W ciekawy sposób opowiada też o swoich przygodach w czasie pobytu w Indiach.
Polecam tę książkę czytelnikom, którzy lubią podróżować i lubią nie tylko zwiedzać zabytki, również tym, którzy interesują się i lubią poznawać tubylców z innych krajów, czy kontynentów, ich obyczaje i w ogóle życie.
Zofia Białek