Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

I choć tych telefonów w samej powieści zbyt wiele się nie zauważa, to z pewnością sprawdzonego przyjaciela tak. Jest nim Jasiek – wolontariusz FAR-u, specjalista w zakresie prawa. Na jego pomoc zawsze mogą liczyć siostry Madej – Marzena i Ania. Obie dziewczyny borykają się z problemami. Marzena, choć urodziła się z rozszczepem kręgosłupa i wodogłowiem, otwarcie idzie przez życie, podejmując studia, grając w koszykówkę na wózkach, żegluje, integruje się z rówieśnikami. Jest zawsze tam gdzie chce i z kim chce, w czym pomaga jej „Błyskawica” – ulubione auto.

Ania stanowi całkowite przeciwieństwo starszej siostry. Mimo, iż jest sprawna fizycznie, ogranicza ją dysleksja i chorobliwa nieśmiałość. Dziewczyna spełnia się jako programistka komputerowa, tworzy strony internetowe, uczestniczy w turniejach szachowych.

Anna Łacina przenosi dziewczęta do Iławy, gdzie mieszkają ich dziadkowie i ciocia Krysia. Tam Marzena i Ania przechodzą szkołę życia – uczestniczą w sesji zdjęciowej „Sirene” – ulubionej łódki dziadka i poznają Krzysztofa. Są nim obie zafascynowane. Pobyt w Iławie jest dla Ani odpoczynkiem od toksycznego związku z Łukaszem. Ania nie chce być zabawką. Boi się kolejnego ośmieszenia przed rówieśnikami, nękania zdjęciami, śledzenia itp. Dziewczyna w Krzysztofie widzi kandydata na wspaniałego przyjaciela i nie tylko. Lecz los chce inaczej i to Marzena staje się ostatecznym obiektem uczuć Krzysztofa.

Powieści „Telefony do przyjaciela” nie można odbierać tylko przez pryzmat uczuć młodych bohaterów, choć te być może wydają się nastolatkom najważniejsze. Anna Łacina uczy dokonywania właściwych wyborów, asertywności, tolerancji dla słabszych, chorych, niepełnosprawnych.

To wspaniały przewodnik po życiu, który pomaga odnaleźć czytelnikowi swoje miejsce na ziemi, poczuć wartość życia i jego sens.

Oprac.  Irena Jakubiec

Moderator Młodzieżowego DKK w Boguchwale