Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Książki, które warto czytać –  spotkanie grupy DKK w Filii Nr 8

Agata Przybyłek to autorka poczytnych powieści obyczajowych, w których porusza wiele życiowych problemów. Choć znana jest głównie z historii napisanych lekkim i zabawnym tonem, nie unika też trudnych tematów, co wynika z jej zainteresowania psychologią.

Dwie kobiety, dwie różne historie miłosne. Dwa wątki, które splatają się ze sobą i mogą wpłynąć na przyszłość głównych bohaterów tej opowieści. Laura – absolwentka psychologii, właśnie obroniła swoją pracę. Jej rodzice od lat mieszkają w Kanadzie. Załatwiają tam córce studia doktoranckie na prestiżowej uczelni. Laura jest spokojną, inteligentną i bardzo ambitną osobą. Na wakacjach niespodziewanie poznaje chłopaka – Alka. Prowadzi on odziedziczone po zmarłych rodzicach duże gospodarstwo rolne. Alek jest skromny, pracowity, uczynny, lubiany przez innych mieszkańców. Róża – urocza starsza pani, która po latach emigracji w Australii powraca do Polski. Wynajmuje pokój w domu pewnej kobiety. Róża nie potrafi się dogadać z właścicielką, ale jej sympatię wzbudza nastoletni syn kobiety Konrad. Nawiązuje się między nimi niezwykła nić porozumienia, co sprawia, że Róża opowiada mu swoją smutną historię. Historię związaną z pewnym dworkiem w okolicy. To opowieść pełna bólu i cierpienia o wielkiej niespełnionej miłości, której nie zatarł czas. Autorka doskonale połączyła fikcję literacką z wydarzeniami z II wojny światowej. Laura i Alek pochodzą z dwóch różnych światów. Różnią się nie tylko charakterem ale też i statusem społecznym. Ale mimo wszystko walczą o swoją miłość i o siebie. To trudne, zwłaszcza dla Laury, gdyż już raz cierpiała przez innego chłopaka. W dodatku ich uczucie zostanie wystawione na ciężką próbę przez zaplanowany wyjazd Laury na długo za granicę. Czy łączące ich uczucie przetrwa tę rozłąkę? Czy okaże się prawdziwym uczuciem czy tylko wakacyjną przygodą? Kiedy Laura pozna smutną historię Róży, zrozumie czemu los postawił na jej drodze tę kobietę. „Historia Róży………..uświadomiła jej, że to, co czuje do tego chłopaka, to właśnie jest miłość. Prawdziwa i szczera. Taka, która zdarza się tylko raz w życiu. I że nie może dopuścić do tego, żeby go kiedykolwiek stracić.” Gdy Laura nie chce wyjeżdżać sprzeciwia się temu Alek, gdyż uważa, że ten wyjazd niczego między nimi nie zmieni. „Życie tak naprawdę nie jest trudne. To my je sobie niepotrzebnie komplikujemy.” Tak samo myśli Róża mówiąc dziewczynie : „W życiu jest mnóstwo trudnych wyborów, to prawda, ale nie znaczy to, że nie ma łatwych rozwiązań.” Róża i Laura odegrają ważną rolę w życiu Konrada. Niedoceniany przez rodziców, doświadczający z ich strony jedynie przemocy, odtrącany przez rówieśników, nie pasuje wręcz do otoczenia. Jego „inność” to inteligencja, ogromna wrażliwość i niezwykły talent. Uwielbia czytać książki i sam próbuje je pisać. Dodatkowo postać Konrada łączy oba wątki powieści. „Najczęściej marzył właśnie o tym, że jego rodzice są kimś innym. Wyobrażał sobie, jak by to było, gdyby zamiast pracować, mógł się uczyć do woli i czytać książki.” „….Tak, może i wolałby mieć normalne życie i normalnych przyjaciół, a nie musieć ich sobie wymyślać, ale wcale nie czuł się przez to gorszy. Wręcz przeciwnie. Lubił proces tworzenia.” Książka napisana jest prostym i bardzo przystępnym językiem. Czyta się ją szybko i z dużym zainteresowaniem. Fabuła prowadzona jest dwutorowo : współcześnie i z historią w tle. Mamy tu doskonałe dialogi i bardzo malownicze opisy, a wszyscy bohaterowie przedstawieni są niezwykle realistycznie. „Bądź przy mnie zawsze” to pełna emocji, magiczna i ciepła opowieść o prawdziwych uczuciach, ważnych wyborach, bólu i stracie oraz o tym co w życiu jest naprawdę ważne. „…Są takie miłości, z których nie da się wyleczyć. Co więcej, nie ma nawet sensu próbować.”

Małgorzata Świder

„Bądź przy mnie zawsze” Agata Przybyłek

To niezwykła opowieść o miłości zarówno współczesnej jak i tej dawniejszej z II wojną światową w tle. Są to przeżycia, które przypominają nam o tym co było. Powieść porusza ponadto kilka istotnych zagadnień : - zetknięcie dwóch krańcowo różnych światów; - obraz rzeczywistości dotyczącej polskiej wsi, jej mieszkańców i ich konserwatywnych poglądów; - neutralności wobec przemocy; - a także w razie potrzeby – bezinteresownego niesienia pomocy tym, którzy tej pomocy potrzebują Autorka wiarygodnie i realistycznie ukazała osobowości nie tylko głównych bohaterów. Pokazała też jak wielu Polaków ratowało Żydów w czasie wojny narażając przy tym własne życie. Róża jest Żydówką, a jej prawdziwe imię to Mindzia. Jej rodzice zginęli z wieloma innymi Żydami, spalonymi żywcem przez Niemców w miejscowym kościele. Wcześniej jednak udało im się oddać dziewczynkę do polskiej rodziny. Później zamieszkała ona u innej rodziny w pięknym dworku. Stanisław i jego żona okazali jej dużo serca i traktowali jak własną córkę. Mindzia zakochała się z wzajemnością w ich synu Jerzym. Oboje marzyli, że gdy wreszcie skończy się wojna będą ze sobą do końca życia. Jerzy pragnął jednak walczyć o wolność swojego kraju, wstąpił do partyzantki. Zginął w walce z Niemcami. Mindzia nie potrafiła się z tym pogodzić. Po wojnie wyjechała do Australii, chciała być jak najdalej od miejsca, które przypominało jej ukochanego. Teraz jako starsza, schorowana kobieta wraca z emigracji, by odszukać swoje wspomnienia związane z Jerzym. Mamy tu także drugą historię miłosną między Laurą i Alkiem. Laura – dziewczyna z dobrego domu – absolwentka psychologii. Alek – młody chłopak bez wyższego wykształcenia, mieszka na wsi, prowadzi duże gospodarstwo rolne. Ich relacje bardzo szybko zmieniają się od zwykłej wakacyjnej znajomości do silnej, niemal obezwładniającej miłości. Spotykają się prawie codziennie, świetnie się rozumieją i są pewni, że chcą być razem już na zawsze. Laura staje przed dylematem : wyjazd na zagraniczne studia i doktorat daleko od kraju, czy pozostanie w Polsce u boku prostolinijnego Alka, na którego zawsze może liczyć. Powieść łączy teraźniejszość z przeszłością za sprawą Róży, która stanie się dla nich dobrym duchem i będzie chciała im pomóc. Równie skutecznie podtrzymuje na duchu ogromnie wartościowego, zdolnego, lecz biednego Konrada. Znając jego zamiłowanie do pisania razem z Laurą namawiają go do wzięcia udziału w konkursie literackim „młodych talentów”. Konrad jest mocno wzruszony, zaskoczony i co najważniejsze ma niepowtarzalną szansę wyrwać się z patologicznej rodziny, w której metodą wychowawczą była jedynie przemoc fizyczna. Zdecydowanie powieść podobała mi się, momentami także wzruszała - szczególnie wojenne losy Róży. Jest łatwa w odbiorze. Kojąca wszelkiego rodzaju niepokoje i zranienia – oparta na uczciwości, spokoju sumienia i zdrowym rozsądku jej głównych bohaterów. Najbardziej polubiłam Alka, za jego szlachetność i dobre serce oraz Konrada, który mimo ciężkiego losu nie poddaje się i chce zmienić swoją sytuację. Na przykładzie wszystkich bohaterów widać, że autorka ma dużą wiedzę z zakresu psychologii. „Bądź przy mnie zawsze” to historia miłości, pokonującej wszelkie przeszkody, wciągająca, pełna spokoju i ciepła. Zawiera ciekawe i mądre dialogi oraz niezwykle klimatyczne opisy miejsc.

Bogdana Turzańska